Tüketim Boykotu Üzerine

Ekonomi kelimesi hane yönetimi anlamına gelen eski sözden gelir (oikos-nomos). Kapitalizmin egemenliğindeki dünyada ise teknik bir terminolojiye hapsedilmiş, uzman adını verdikleri “kadroların” eline verilmiş, bilimsellik kılığında da sermaye sahiplerinin çıkarlarına uygun şekillere sokulmuş bir yığın parçalı ve kısmi, yöntem, gereç, kuvvetlerden oluşan bir corpus halini almıştır. Dolayısıyla ekonomi diye bir şey yoktur, var olan yalnızca ve her zaman ekonomi-politiktir. Tüketim boykotu ise dilinden bilim kelimesini düşürmeyen bu uzman-kadrolara karşı enflasyon, kur, faiz laflarından çok daha fazlasına vakıf olduğunu gösteren hane halklarının örgütlü eylemidir. 

Günümüzde başlatılan ve kısa sürede sonuç alıp, kısa sürede türevlerinin tabandan otonom bir şekilde çoğaldığı boykot, toplumun en büyük üretici güçleri tarafından uygulamaya sokulmuştur. Bu güçler hiçbir zaman pasif tüketici değildir, tüketirken bile. Çünkü tüketirken bir şey üretilir: dirimsel bir şey. Adına hizmet sektörü denen o organizasyon, canlı-emeği sömüren sermayenin yaptığına benzer biçimde bu dirimseli değere ve kâra çevirir. Ancak tüketim edimi, değer ve beğeni yargıları, politik tercih gibi belirlenimleri içeren yatkınlıklar alanı yani habitus tarafından belirlenir. Buradan çok önemli bir yere geliriz: tüketim fraksiyoneldir. Tüketimde toplumun bir katmanının boşalttığı yeri başka bir katman, özellikle de ona karşıt olanı doldurmaz, istese de dolduramaz. Toplumda ekonomi çok merkezli ağlar kurarak akışlar ve yoğunlaşmalar oluşturur. Sermaye akışları ve emek akışları (bkz. Deleuze & Guattari). Hedefli boykot, akışları örgütlü olarak keserek belli merkezlerden ve ağ kollarından uzaklaştırmaya yöneliktir. Bu nedenle boykotun çalışması için kitleselleşmesi yetmez hedefleri belirleyen stratejilerin de çalışması gerekir.